Павел Кузьмич Пронузо. Военный путь известного белорусского поэта…

1.

Военный путь известного белорусского поэта…
Павел Кузьмич Пронузо
известный белорусский поэт, ветеран
Великой Отечественной Войны, прадед
и я гордо ношу его фамилию.

2.

Всю свою жизнь Павел
Кузьмич Пронузо писал
свою автобиографию на
его родном белорусском
языке.
Вот его некоторые
строки из
воспоминаний.

3.

Павлюк Пронузо –
солдат

4.

Павел Кузьмич Пронузо
не только воевал, но и
писал военные стихи.

5.

Начало войны
Размова з вершамі
Салдат
Учора я спяваў аб травах, красках,
Аб птушках, зорах, сіняве нябёс.
А зараз выйдзі, верш мой, калі ласка,
Праветрыцца з акопау на мароз.
Адпачыць бы, кіпятком
сагрэцца!
Пераход стаміў, а заутра бой.
Ён не скажа “цяжка”, не
сагнецца,Гэта забаронена вайной.
1943
Центральный фронт
Пісаць цяпер нялоўка пра салоўку,
Душы цяпер не хочацца цішы.
Бяры, паэт, бяры, паэт, вінтоўку,
Штыком паэмы гнеўныя пішы.
1941

6.

Боевой путь
Павел Кузьмич Пронузо прошел долгий путь от своей родной
деревни до самого Берлина и выжил.

7.

Заслуги и награды

8.

Заслуги и награды

9.

Заслуги и награды

10.

ЗАСЛУГИ И НАГРАДЫ

11.

Конец войны
Не экскурсантам, а салдатам...
Не экскурсантам, а салдатам,
Абпаленым агнём баёў,
З гранатамі ды аўтаматам
На дах рэйхстага я ўзышоў.
Была ўрачыстасці мінута
Пасля паходаў і турбот!
За ўсю вайну упершыню так
Спакойна выцер з твару пот.
Здалося: сонца стала ніжай,
Каб больш святла і ласкі даць,
А тых, хто ў лютых бойках выжыў,
Абняць, узняць, расцалаваць.
Глядзеў на ўсход я ў задуменні,
Здалёку бачыў родна край:
Палеткі у зелені вясенняй,
Свой Гомель, па-над Сожам гай.
А нада мною сцяг узняты,
Прабіты кулямі, палаў.
Ад волжсктх стром,ад Сталінграда
Ён шлях салдатам асвятляў.
1945
Рейхсиаг
***
Чацвёрты год салдацкі свой шынель,
Што ўскінула вайна на плечы, носім.
На снезе спім. Над галавой шрапнель,
А літасці ў суровых дзён не просім.
Мы не шкадуем ні крыві, ні сіл.
Нялегкія вайсковыя дарогі.
Святлее з кожным часам небасхіл.
То узыходзіць сонца перамогі.
Яно асушыць акіяны слёз,
Спапеліць дні, багатыя бядою.
Я ж нездарма з вінтоўкай спаў і мерз
І першы рваўся у пякельнасць бою.
1945
1-ы Беларускі фронт

12.

13.

14.

15.

Мой прадедушка, мой дедушка и мой отец - все они родились в деревне Вылево (Добрушского района), рядом с моим
родным городом Гомелем.
Мы все гордимся нашим мужественным и талантливым прадедом!
Павел Кузьмич Пронузо
(мой прадед)
Пронузо Виктор Васильевич
(мой дед)