Анатоль Вярцінскі "Хатынскія званы"

1.

2. Вы чулі, як у Хатыні звоняць каміны?

3. Кроў у жылах стыне, як слухаеш тыя званы

4. А наўкола пустыня, а наўкола – ціш...

5. Тут звінелі сініцы і палазы

6. І звінелі жаўранкі ў паднябессі.

7. Тут звінелі дзіцячыя галасы.

8. Тут звінелі дзявочыя песні.

9. Тут звінела пчала,

10. І звінела піла,

11. І звінела каса,

12. І звінела даёнка,

13. І звінелі на радасць усяго сяла Тут вясёлыя бомы звонка .

14. Ці гэта гучаць адгалоскі той вёскі, што была да вайны, той колішняй мірнай вёскі?..

15. Мёртвым сном у Хатыні Спяць усе гаспадыні

16. Не, спалены ўсе дзеткі, спалены ўсе малалеткі.

17. Што значыць тваіх каміноў перазвон? Ці гэта звініць твой вечны сон? Ці можа ў гэтым звоне – вечнае тваё бяссоне?

18. Звяняць, як калісь, на ўсю сваю сінь сініцы і жаўрукі. Але не чуе ніхто іх

19. Узялі ў Хатыні слых, зрабілі глухімі ўсіх. Узялі ў Хатыні зрок, далі Хатыні змрок...

20. Стаяць, як калісь, усцяж каміны, там, дзе былі двары. Але не дымяць, а звіняць яны, звіняць ад зары да зары. Дзіўныя гэтыя

21. Дыміць бы весела ім, грэць бы неба духам жылым, цяплом жывым, а яны...

22. Ды ў гэтым няма іх віны, гэта віна вайны, гэта віна вайны,

23.

24.

25.

26. Аўтар: Астраух Тамара, вучаніца 11 класа ДУА “Крынкаўская сярэдняя школа Лёзненскага раёна імя М.Ц. Лынькова