Кандрат Крапіва "Хто смяецца апошнім"

1.

ДЗЯРЖАЎНАЯ ЎСТАНОВА АДУКАЦЫІ
“СЯРЭДНЯЯ ШКОЛА № 111 г. МІНСКА»
Аўтары :
Залатароў Іван 10 «А»
Зелянкоўская Карына 10 «А»
Кароткіна Кацярына 10 «А»
Озерава Анастасія 10 «А»
Урублеўскі Арцём 10 «А»
Мінск 2017

2.

3.

4.

Камедыя К. Крапівы была напісана у 1939
годзе і адлюстроўвае той час, калі была
напісана, і выразна сведчыць аб
атмасферы, што панавала ў краіне ў 1937—
1938 гг. У рэпліках дзеючых асоб нярэдка
можна пачуць выразы тыпу
«замаскіраваны вораг», «здраднік»,
«двурушнік», «авантурыст», «паклёпнік»,
якія сення ўспрымаюцца з асаблівай
завостранасцю.
Камедыя “Хто смяецца апошнім”
з’яўляецца адной з лепшых сатырычных
п’ес Кандрата Крапівы.

5.

У п’есе «Хто смяецца апошнім» не проста
выкрываецца шкоднік, а крытыкуецца грамадскасацыяльная з’ява – нараджэнне адмоўных тэндэнцый
у грамадстве: да ўлады імкнуліся ўсялякія невукі,
напорлівыя людзі, адцяснялі на другі план сумленных
людзей, запалохвалі і прыніжалі народ и
дыскрэдытавалі гуманістычныя ідэалы.
«Канфлікт – аснова п’есы», - сцвярджаў Кандрат
Крапіва выдатна рэалізаваў гэтае асноўнае
патрабаванне да драматычнага твора ў сваёй
літаратўры. На канфлікт у творы, вастрыню
праблемы ў ім ўказвае ўжо сама назва п’есы, якая
ўяўляе сабой самае, бадай галоўнае пытанне жыцця:
хто смяецца апошнім? Хто пераможа зло? Што
неабходна, как перемагчы зло і смяяцца апошнім? У
п’есе дабро не толькі зрынута, растаптана, але і
пастаўлена на службу злу.

6.

Чарнавус
Гарлахвацкі
Зёлкін
Туляга

7.

Але, акрамя праблем канкрэтна
гістарычных, узнятыя ў п'есе «Хто смяецца
апошнім» і праблемы агульначалавечыя,
«вечныя». Чалавецтва пакуль не
развіталася з такімі маральнымі хібамі, як
падхалімства, хабарніцтва, здрада і інш.
Усё гэта мы сустракаем у творы.
У камедыі асуджаецца кар'ерызм,
паклёпніцтва, невуцтва і падхалімства.
Дзеянні, якія апісвае аўтар, адбываліся на
тэрыторыі нашай краіны у трыццатых
гадах мінулага стагоддзя. У тыя часы
аднаго даносу на чалавека было
дастаткова, каб пазбавіць яго працы, сям’і
ці жыцця, а часам і ўсяго адразу. Гэтак жа і
па нашы гадзіны засталася гэтая
праблема. Бо як гаворыў классік : «Час
ідзе, а звычкі застаюцца. А ўсё новае - гэта
добра забытае старое»

8.

Шаноўныя спадары!
Вучыцеся на сваіх памылках, на
памылках чужых і на
памылках, якія нам паказвае у
сваіх творах Кандрат Крапіва.
Бо нездарма гэтыя праблемы
існуюць і па сей час.
У сваем жыцці, я раю вам быць
«Чарнавусамі», а не
«Гарлахвацкімі»!