Жыццёвы і творчы шлях Максіма Танка

1. Жыццёвы і творчы шлях Максіма Танка

2. Першы зборнiк “На этапах”

3.

4. Тэматыка

Нягледзячы на тое, што Максім Танк паходзіў
з сям'і заможнага селяніна, народная тэматыка
займае адно з вядучых месцаў у яго творчасці.
Яго цікавілі, у першую чаргу, замалёўкі народнага
побыту і жыцця простых людзей. Так,
напрыклад, адну са сваіх першых паэм "Нарач" ён
прысвяціў забастоўцы звычайных рыбакоў з-за
таго, што ім забаранілі лавіць рыбу пад лёдам. .
Нягледзячы на тое што галоўнае месца ў яго
творчасці займае філасофская тэматыка, а
таксама сатырычны жанр, ён піша і на ваенную
тэму. Сярод гэтых твораў можна назваць
такія, як "Каб ведалі" «" у дарозе " і іншыя

5. Асаблівасці мовы і стылістыкі

Максім Танк, біяграфія, творчасць якога
з'яўляюцца прадметам гэтага агляду, атрымаў
ўсенародную любоў як стваральнік казак у
фальклорным духу, а таксама твораў на бытавую
тэматыку. Тут можна паказаць такія яго творы, як
«Рэха казачнік Бай», «Конь і леу» і іншыя. У 1970
годзе ён выпусціў кнігу, напісаную ў форме дзённіка.
Крытыкі адзначаюць наступныя асаблівасці яго
мовы і стылістыкі: - свабоднае валоданне
вершаванай формай; - ён не заўсёды прытрымліваўся
класічных правілаў і кананічных патрабаванняў, але
пісаў у характэрнай, толькі яму аднаму ўласцівай
манеры, часта звяртаючыся да белага верша.

6. Творчасць Максiма Танка

Любоў да сваёй зямлі, мовы, да нялёгкай сялянскай працы Максім
Танк атрымаў ў спадчыну ад родных і блізкіх людзей. Не аднойчы паэт
звяртаўся да іх вобразаў у творах, з павагай і захапленнем расказваючы
прабабку Улляну, дзеда Хведара, дзядзькоў Фадзея- і Ціхана, пра маці і
бацьку.
Талент
мастака
свае,
асабістае
рабіў
тыповым,
агульнапазнавальным. Так, у вершы «Рукі маці» (1951) паўстае вобраз
беларускай жанчыны, сялянкі. Верш уражвае, як адзначае У. Калеснік,
«буйнай метафарычнасцю, якая ўласціва лепшым давераснёўскім творам
паэта, і здзіўляючай прастатой, яснасцю, даходлівасцю... Зямля і неба
цалавалі гэтыя рукі — пяшчотнымі вуснамі, каласамі, спякотай, вятрамі,
дажджамі... Верш задуманы і выкананы як вялікая сінекдаха: біяграфія
рук з'яўляецца біяграфіяй чалавека... Наймацнейшы акцэнт перанесены ў
канец верша:
Толькі заўсёды,
Як мы зберымося дамоў
I на стол пакладзе рукі маці,
Быццам ад сонца, ад іх пасвятляе ў хаце
І ў сэрцы.

7.

Ен хацеу пакiнуць пакаленням
След жыцця свайго, Сваiх пакут,
Сказ пра мары, Пра свае iмкненнi...
Праблема мастака i мастацтва у паэме "Люцыян Таполя"
заключаецца у забароне майстра працаваць над сваiмi
творамi якiя адлюстроуваюць жыцце народа, яго барацьбу
праз вобразы паноу, сялянства, заключаюцца таксама у тым,
што Л. Т. выхаван на нацыянальных традыцыях народных
умельств i гуманных iдэалах мастацтва эпохi Адраджэння.
Л. Т. выкарыстоувау у сваей творчасцi рэлiгiйныя сюжэты i
бiблейскiя мiфы, каб уславiць i узвялiчыць народ, скiнуць з
п'едэстала нябесных багоу паставiць на iх месца чалавечы
розум. Паэт падкрэслiвае, што у бiтве таленту i розуму
чалавекака з сiламi рэакцыi перамагае народ, яго светлы
розум.

8.

Родная зямля для паэта была самым дарагім, самым неабходным у жыцці. Яна — лес і жыццё
паэта. Таму ў вершы «Мой хлеб надзённы» (1957) Максім Танк гаворыць:
Часамі ён горкі ад пылу быў,
Часамі салёны ад поту быў,
Часамі гарачы ад пораху быў,
Але і салодкі ад дружбы быў .
Мой хлеб надзённы.
Іншы хлеб — другая Радзіма, другая зямля паэту не патрэбны.
I не кладзіце мне хлеб друг
У кайстру, калі я ў дарогу іду,
На стол, калі я бяседу вяду,
На сэрца, калі на ім рукі складу, —
такімі радкамі заканчваецца твор.
Паэтызуючы родную мову, услаўляючы веліч і сілу народа, паэт заклікае любіць і шанаваць
сваю Айчыну. У вершы ёсць цудоўныя радкі, якія дадаюць веры, што наша мова зноў
прашуміць
вясновым
дажджом
і
зазвоніць
у
кожнай
хаце.
Уся паэзія Максіма Танка, народнага паэта Беларусі, сагрэта дабрынёй і глыбокім даверам
да чалавека. Для паэта вершы — гэта і прызванне, і праклён, і шчасце, і свяшчэнны абавязак.

9.

Народ пранясе цябе, родная мова,
Святлом незгасальным у сэрцы сваiм
Праз цемру і годы змаганняў суровых.
Калi ж ападзе і развеецца дым
I нiвы васкросшыя закаласяцца, –
Iзноў прашумiш ты вясновым дажджом,
Iзноў зазвiнiш ты у кожнай у хаце,
Цымбалам дасi iх сарэбраны гром
I вусны расквецiш усмешкай дзiцяцi.
Верш ”Роднае слова” прысвечаны роднай мове. Праз асабістае
ўспрыманне слова паэтка падводзіць нас да разумення значэння слова
ў нашым жыцці. Верш выклікае ўсхваляванасць і разам з тым
замілаванасць роднай мовай. Эпітэты і параўнанні, ужытыя ў вершы,
дапамагаюць нам успрыняць інтанацыю верша і пачуцці, якія хвалявалі
паэтку ў час напісання верша.